Off-day!

Namaste volgers!

Vandaag was het een vrije dag voor de Nepalese mensen. Hier hebben ze maar 1 vrije dag, dus ik heb er extra van genoten. Vanochtend lekker in het zonnetje op het balkon gezeten en vanmiddag samen met Chloe, mijn vriendinnetje van hier, naar Thamal geweest: het toeristische stadsdeel van Kathmandu. De busreis was weer een heel avontuur , want dit keer moesten we staan. Ik moest mijn hoofd schuin houden wilde ik niet tegen het dak aankomen, een kleinere Irina was wat handiger geweest hier in Kathmandu! Wat wel erg lief was, was dat een oudere man (zo rond de 60 jaar gok ik) voor mij opstond! Ik gebaarde van nee blijf maar zitten, maar hij stond erop dat ik ging zitten. Daar kunnen ze in Nederland nog wel wat van leren! Opstaan voor de jeugd, hoe leuk zou dat zijn! Haha grapje:)

Eenmaal aangekomen in Thamal moesten we nog ongeveer 15 minuten lopen naar de winkelstraat. Chloe en ik wilden onze afdingstrategieen, die we hier van onze docentes hebben geleerd, eens in de praktijk brengen. Allebei waren we op zoek naar een warme trui. Het is hier in huis namelijk steenkoud s avonds. Toen we onze truien eenmaal gevonden hadden, begon het afdingen. 2200 Roepie (22 euro) werd al gauw 2000 roepie. Sorry meneertje, maar dat is nog steeds te duur. Ik zei dat we wel even verder zouden kijken en dat bleek een goede strategie. Nu vroeg hij ineens hoeveel WIJ ervoor wilden betalen. Nou, 1500 roepie vonden wij een redelijke prijs. Uiteindelijk hebben we de truien voor 1600 roepie gekregen! Nooit gedacht dat ik zou afdingen, maar het ging hardstikke goed. Vaker doen dus! Op naar de tweede poging. Ik zag leuke armbanden en vroeg hoeveel ze kostten, 350 roepie per stuk. Chloe kreeg ze bij een ander winkeltje voor 100 roepie aangeboden. Uiteindelijk heb ik ze ook voor 100 roepie per stuk meegekregen, yeah! (h).

Vanavond ben ik helaas alleen thuis, want mijn huisgenote hier heeft mij verlaten. Ik moest vanavond dus in m’n eentje dahl baht eten, saai hoor zo. Dahl baht is rijst met linzen iets erover heen gegoten en nog een groenteprakje ernaast. Ik ben dat nu al zat, haha. Ze eten dat hier ‘s ochtends en ‘s avonds! Beetje teveel van het goede dus. Gelukkig kunnen we ‘s middags wel iets lekkers halen :) Vandaag hebben Chloe en ik samosa’s gehad: een Indisch gerecht, echt een aanrader! Het is trouwens spotgoedkoop om hier wat te eten. Gisteren een heel bord chow mein gehad en een glas drinken voor 70 roepie, 70 eurocent dus! Ik zou zeggen, kom hier allemaal heen dan kun je sparen!

Wat mij hier verder is opgevallen is dat er zoveel mensen met een mondkapje ronlopen. Het lijkt wel alsof ze bang zijn voor een landelijke griepepidemie. Het schijnt dat ze dat doen vanwege de stof dat hier rondvliegt. De lucht is hier inderdaad niet echt schoon, eerder supervies. Verder lopen er ook veel vrouwen met een sari, maar hun buik is dan ontbloot. Dat vind ik best apart, want shorts mogen dan weer niet. Ik laat liever mijn benen zien op straat dan dat ik in een naveltruitje ga lopen, maar hier is dat blijkbaar andersom, haha. Ook dragen baby’s en kleine kinderen al enorm veel eyeliner. Sophy (mijn docente) zei dat het tegen vuil was in hun ogen, maar volgens mij klopt dat niet helemaal. Wat verder ontzettend vervelend is, zijn de power cuts. Twee keer per dag zitten we hier zonder stroom, zo’n 10 uur op een dag! In Nederland is elektriciteit zoiets vanzelfsprekend.

Ik zal mij snel eens gaan douchen, er is eindelijk weer stroom! Ik zal jullie op de hoogte houden van het werk dat ik hier ga doen. Maandag begin ik namelijk in het disability center. We zijn gisteren even langsgeweest en ik denk dat het een hele uitdaging gaat worden. Jullie horen van me!

Liefs